Lieve allemaal,

inmiddels alweer twee weken verder sinds ons laatste verslag, dus hoog tijd voor een nieuw verhaal. Zoals altijd proberen we het kort te houden. Voor de niet-Achterhoekers onder jullie: "de sokken erin zetten" is een quote van de heer Eric Otten en schijnt te betekenen dat je behoorlijk doorrijdt.

In deze editie dit keer GEEN sollicitatiegesprekken, maar wel: Abel Tasman national park, Eric en Belinda, besneeuwde wegen, bezoek aan de huisarts, Nieuw-Zeelandse politie, het brandalarm, schitterende omgeving rond Queenstown en de Milford Sound en onder andere possums schieten bij Anne en Bruno.

Na Bart en Anouk uitgezwaaid te hebben, wilden we over de bergen naar de andere kant van het eiland rijden, richting Eric en Belinda, die in Westport wonen. Nog voordat we de echte bergpas bereikt hadden, was de weg al dusdanig besneeuwd dat we na een slippartij omgedraaid zijn. Geen ernstige schade gelukkig en we zijn veilig via een andere route naar Nelson gereden. Dan maar wat later naar Westport. Nelson is de gateway naar het Abel Tasman National Park, een schitterend gebied met heel veel blauwe baaien, zandstranden, veel vogels en mooie natuur. Hier hebben we een dag gewanded en gevaren, en het weer was weer totaal omgeslagen, naar 15 graden, een strakblauwe lucht en zon. In de zomer komen we hier zeker nog een keer voor een wat langere periode terug!

Vanuit Nelson hebben we Eric en Belinda (vrienden van de studie) gelukkig wèl weten te bereiken. Zij wonen en werken in Westport, in een erg leuke en gezellige praktijk, waar Fokko nog een dag met Eric heeft meegelopen en Marieke met Belinda een dag op de praktijk geweest is. We zijn 3 dagen en nachten bij hen thuis te gast geweest, hebben nog wat van de omgeving gezien en het was erg leuk en gezellig.

Hiervandaan zijn we via de westkust en diens bezienswaardigheden afgezakt naar het zuiden, maar niet voordat Marieke's rechter wijsvinger nogal pijnlijk tussen de autodeur kwam, bloedde als een rund en blauw werd. Deze hebben we uiteraard als echte dierenartsen mooi verbonden, maar helaas moesten we de dag erna toch naar de plaatselijke huisarts, want de vinger bleef flink bloeden. Een paar zwaluwstaartjes deden wonderen, en nu (10 dagen later) is de wond zich al redelijk aan het herstellen.

Die huisarts bevond zich in het gehucht "Fox Glacier" bij de, zoals de naam al wel duidelijk maakt, Fox Glacier. Die hebben we dus bezocht, een erg grote en mooie gletscher. Die nacht zijn we om 3 uur opgeschrikt door het brandalarm in het hostel, maar gelukkig was het vals alarm. Toch schrik je je een ongeluk.

Vanuit Fox Glacier zijn we doorgereden naar een volgende toeristische trekpleister van het Zuidereiland,namelijk Queenstown. Queenstown staat bekend om extreme outdoor sports en in wintertijd als "skiing capital of NZ". Wij hebben hier echter niet geskied, omdat we dat op aanraden van Bart en Anouk elders gaan doen. We hebben hier wel genoten van de schitterende bergen en meren die hier te vinden zijn, en zijn ook met de gondel de berg opgegaan om daarvandaan weer naar beneden te lopen. Een uiterst prachtige omgeving en zeker de moeite waard om nog eens terug te komen.

Hierna kwam het volgende hoogtepunt, de Milford Sound. Onderweg werden we aangehouden door de politie, gelukkig niet voor een "speeding fine", maar gewoon omdat een voorlicht kapot was en de agente ons er even op wees. Zo kan het dus ook. In de Milford Sound, één van de mooiste fjorden van het land en tevens ook in het natste gebied van het land, met 200 dagen met regen en gemiddeld 7 meter regen per jaar, hadden we een tour van 2 uur geboekt op een boot. Het weer was slecht, maar dat maakte het gebied en de fjord uiterst mysterieus en daardoor ook erg mooi.

We hebben dezelfde middag de flinke afstand naar Gore afgelegd, waar Anne (Nederlandse dierenarts, werkzaam in Gore en een bekende van Marieke) werkt en woont. Zij had voor ons beiden een sollicitatiegesprek bij haar in de praktijk geregeld (wat we overigens morgen op zondag hebben) en uitgenodigd om bij haar en haar vriend Bruno langs te komen. Hij is eigenaar van een hertenfarm en ze wonen dus een stukje buiten de stad. Hier was het gezellig en hebben we de eerste avond rondgereden in de jeep op zoek naar possums (marterachtige roofdieren die een enorme plaag zijn in NZ) om Fokko de kans te geven zijn eerste schot met een geweer in Nieuw-Zeeland te lossen. Jagen is na rugby namelijk zowat de belangrijkste sport hier en een man in NZ kan pas serieus worden genomen als hij een geweer heeft (althans zo lijkt het). Helaas geen possums gevonden.

De volgende dag heeft Fokko een dagje met Anne meegelopen, wat erg leuk en gezellig was en Marieke heeft de dag op de praktijk in Gore doorgebracht. Goed om weer een andere praktijk te zien, zeker omdat we hier dus een gesprek zouden hebben.

De ochtend erna zijn we richting de Catlins gereden, een gebied aan zee met veel baaien en mooie uitzichten, waar we nu zijn. We zitten in een cabin aan zee, we hebben vandaag yellow-eyed penguins gezien (een zeer zeldzame soort) en rijden morgen weer terug naar Gore voor ons sollicitatiegesprek met Anne's baas. Volgende week hebben we nog enkele gesprekken in Timaru aan de oostkust en rijden we weer richting het noorden.Hel

Het lijkt er dus op dat we zijn doorgegaan waar we mee bezig waren: het land zien en af en toe een sollicitatiegesprek.

Deze combinatie bevalt ons nog prima, maar het moment van een baan kiezen komt wel langzaamaan dichterbij! We hopen nog ergens op een leuke gezelschapsdieren-baan voor Marieke, het is nog wat lastig gebleken die te vinden, maar we hebben nog tijd genoeg!

Tot de volgende keer maar weer!

Cheers,

Marieke en Fokko